به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری «حوزه» ، مسلمانان فلسطینی مانند خواهران و برادران شان در سراسر جهان ماه رمضان را باشکوه می کنند. این درحالی است که تحت اشغال و با چالش های منحصر به فردی به دلیل اشغال سرزمین شان توسط اسرائیل و تبعیض ها روبرو هستند. چالش های ناگواری پیش روی آن ها قرار می گیرد و باید با آن ها دست و پنجه نرم کنند.
آغاز ماه رمضان
علیرغم خشونت های مداوم و حضور روزافزون ارتش اسرائیل در فلسطین ، فلسطینی ها در ایام رمضان خیابان های خود را با پرچم ها و چراغ های رنگارنگ در فضایی شاد تزئین کرده و همکاری بین جوانان و کودکان تزئین کردند. این جشن ها قبل از ماه مبارک، به خصوص در لحظه دیدن هلال آن در فلسطین و کشورهای همسایه آغاز می شوند.
از آغاز روزه داری، فلسطینی ها شروع به انجام نماز و دعوت در مساجد می کنند. بچه ها به خیابان هایی می روند که انواع مختلفی از فانوس ها را در دست دارند و در محله ها شادی می کنند.
در حالی که گرمای هوا در برخی سالها و سختی روزه ها به خودی خود شرایط دشواری فراهم می سازند، میلیون ها مسلمان فلسطینی تلاش دارند که در ایام ماه مقدس رمضان زنده مانده و تلاش می کنند تبعیض سیستماتیک در سرزمین های اشغالی را تاب بیاورند.
در سال های گذشته ، کودکان در غزه فانوس های رنگارنگ را روشن می کردند و برای جشن گرفتن ماه رمضان از والدینشان اسباب بازی و هدایا دریافت می کردند. اکنون، فقر آنقدر گسترده است که خانواده ها قادر به انجام چنین کاری نیستند. به طور سنتی، خانواده های فلسطینی در ماه رمضان به نیازمندان صدقه و خیرات می دادند، اما هم اکنون بسیاری از مردم حتی نمی توانند ملزومات اساسی برای خودشان تهیه کنند.
ماه رمضان زمانی است که مسلمانان وقت خود را به نماز، چه در خانه و چه در مسجد محلی اختصاص می دهند. متأسفانه، نمازگزاران مسلمان فلسطینی عملا به ندرت می توانند برای ورود به شهر قدیمی بیت المقدس از اسرائیل مجوز دریافت کنند تا بتوانند در مسجدالاقصی، نخستین قبله مسلمانان نماز اقامه کنند. آن ها مجبورند ساعت ها در صف بازرسی های صهیونیست ها بایستند تا به حق عبادت دسترسی داشته باشند.
فلسطینیان بر این باور هستند که ماه رمضان مانند یک گل نادر است که سالی یک بار شکوفا می شود و به محض شروع بوی عطر آن تا یک سال دیگر از بین می رود و به همین جهت نیز باید قدردان ایام رمضان باشند.
علی رغم دشواری هایی که فلسطینی ها با آن ها روبرو هستند، رمضان همچنان بخشی از ایام خاص برای آن ها محسوب می شود که با گرمی و سخاوتمندی همراه بوده و یک فضای دلپذیر خویشاوندی و نزدیکی را رقم می زند. روزهای کاری کوتاه ترشده و کارمندان ساعاتی را در روز برای استراحت اختصاص می دهند. برخی خانه هایشان را با هلال تزئین می کنند. خیابان های خراب با ستاره ها و فانوس ها تزئین شده و چراغ های رنگارنگ فراوان هستند.
یک احساس امیدواری در اوضاع افسرده فلسطین ظهور کرده و شب ها زنده می شود. عصرها، هنگام غروب و افطاری و پس از آن خیابان ها با باز شدن مغازه ها تا نیمه شب با شلوغی همراه هستند. مردم برای لحظاتی کابوس اشغال صهیونیست ها را فراموش می کنندتا اینکه یک شهرک نشین یا یک ایستگاه بازرسی یا یک دیوار، همانند یک واقعیت شوم روبرویشان قرار می گیرد.
مسحراتی (بیدارکننده سنتی)
کسی که در خیابان های شهرها و روستاهای فلسطین می گردد و با طبل زدن و خواندن ترانه های ویژه رمضان مسلمانان را برای سحری خوردن بیدار می کند.
شلیک توپ ماه رمضان در زمان افطاری یکی از رسم های مرسوم است. ساکنان بیت المقدس صدها سال شلیک توپ را در ماه رمضان شنیدند ، تا این که این عمل به میراث این شهر تبدیل شد. توپ بیت المقدس در قبرستان اسلامی مجاهدین در منطقه دروازه الصاهیرا در خیابان صلاح الدین در وسط شهر واقع شده است. سایر شهرها مانند قلقلیا از افطار زامور (آژیر روزه) در مساجد استفاده می کنند تا نمازگزاران را از زمان غروب آگاه کنند تا روزه خود را بشکنند.
در نوار غزه ، فلسطینی ها از قطع برق مداوم رنج می برند به همین دلیل تمایل دارند شب را هنگام افطار در کنار دریا بگذرانند.
افطار خانوادگی فلسطینی ها/ غذاهای رمضانی
فلسطینی ها افطار را با خرما شروع می کنند که این رسم در میان اعراب رواج دارد. آن ها سپس یک کاسه سوپ عدس یا سوپ گندم شکسته می خورند و بعد از آن به خوردن غذای اصلی که معمولا از برنج و گوشت تشکیل شده مبادرت می ورزند.
با این حال ، حتی پس از یک وعده غذایی زیاد ، همیشه جایی برای شیرینی وجود دارد. ماه رمضان به دسرهایش و به ویژه قطایف معروف است. این شیرینی مانند پنکیک با گردو و دارچین پر شده است، یا پنیر سفید در بالای آن با شربت قندی سرو می شود. قطایف فقط در ایام ماه رمضان پخته و سرو می شود، بنابراین معمول است که هم خانواده های مسلمان و هم مسیحی تقریبا در تمامی ایام ماه رمضان از آن لذت ببرند.
فلسطینی ها در ماه رمضان غذاهای زیادی دارند که انواع خاصی از آنها در برخی مناطق نسبت به مناطق دیگر ارجح است. در غزه معمولاً ماقبل، سماغیه و مفتول می خورند. در کرانه باختری، آنها مسخن و منسف دارند. ترشی و سالاد همیشه با افطار فلسطینی سرو می شود.
سایر دسرهای اصلی شامل هریسه و بابوسا و کنفه (شیرینی) است که به نمادی از شهر نابلس تبدیل شد.
برای نوشیدنی ها، فلسطینی ها نوشیدنی های خاصی مانند خراب (آب کربوهیدرات) ، "قمر الدین" (آب زردآلو خشک) ، آب شیرین بیان و چای قرمز یا چای ترش را ترجیح می دهند.
یکی از زیباترین عادت های مردم فلسطین، افطار خانوادگی است. جایی که کودکان و پدربزرگ ها برای تهیه وعده غذایی سریع روزه جمع می شوند. بیشتر خانواده های فلسطینی کم درآمد و تعداد زیادی دارند، با این حال زنانشان همیشه موفق به تهیه غذاهای خوشمزه از انواع مختلفی می شوند که سفره افطار را پر می کند.
در ماه رمضان ، سخاوت و حسن نیت افزایش می یابد. روابط اجتماعی بهبود می یابد و مردم بیش از هر زمان دیگری مشتاق کمک به یکدیگر هستند. فلسطینی ها در ماه رمضان نیز برای پیوستن به بستگان و دوستانشان برای افطار دعوت می شوند. آنها غذا و شیرینی را به عنوان نشانه همکاری، عشق و نیکوکاری به اشتراک می گذارند.
